Gedachtenisviering allerheiligen 2021

Maar het egeltje had nog wel plezier.
Het liefst lag hij onder een dikke, oude
boom en keek hoe de wind en de zon met
de bladeren speelden.

Gebedsleider:
Lezing uit het boek Openbaring

Hierna zag ik dit: een onafzienbare menigte, die niemand tellen kon, uit alle landen en volken, van elke stam en taal.
In het wit gekleed en met palmtakken in hun hand stonden ze voor de troon en voor het lam.
Luid riepen ze: ‘De redding komt van onze God, die op de troon zit, en van het lam!’
Alle engelen stonden om de troon en de oudsten en de vier wezens heen.
Ze wierpen zich neer voor de troon en aanbaden God met de woorden:
‘Amen! Lof, majesteit en wijsheid, dank en eer en macht en kracht komen onze God toe, tot in eeuwigheid. Amen.’

Een van de oudsten sprak mij aan: ‘Wie zijn dat daar in het wit, en waar komen ze vandaan?’
Ik antwoordde: ‘U weet het zelf, heer.’ Hij zei tegen me: ‘Dat zijn degenen die de grote verdrukking hebben doorstaan.
Ze hebben hun kleren witgewassen met het bloed van het lam.

Verstoorde grond,
verstoord leven.

In Vlaamse velden,
op de slagvelden van WOI,
op deze verstoorde grond,
groeien rode klaprozen,
symbool van troost.

Niet alleen de grond
maar ook het leven
van ieder van ons
kan worden verstoord.

Daarom koos ik
het beeld van de klaproos
voor deze viering.

Het verstoorde leven
is tevens de titel
van het dagboek van
de Joodse Etty Hillesum.

2.

Ons leven wordt verstoord
door het heengaan van een geliefde,
soms plots, abrupt, onverwacht,
vaak na ziekte en lijden.

Voor duizelingwekkend groot verdriet
bestaat geen medicijn
want we weten maar beseffen niet
hoe onvoorstelbaar kwetsbaar wij wel zijn,
zingt Bart Peeters, een lied dat wij
na de communie zullen beluisteren.

Wij zoeken steun bij elkaar,
de vele mooie herinneringen
zijn elke dag een troost.
Mogen jullie ook hier
vandaag troost vinden.

Om liefde gaan wij een leven,
om jou, op hoop van zegen,
mijn liefde, mijn reisgenoot,
voorbij de dood verbonden,
liefde sterker dan de dood.

3.

Ons leven wordt verstoord,
lang voor onze eigen dood:
een hart- of herseninfarct,
het verdict Parkinson, Alzheimer
of andere vormen van vergetelheid,
het verdict van multiple sclerose
of een degenererende spierziekte,
een niet aangeboren hersenletsel.

Een worsteling met zichzelf,
met het leven wordt het dan,
zoals Job, prachtig verwoord
in het lied van oosterhuis
dat wij seffens beluisteren.

Vele mensen denken dan
in zwart - wit, alles of niets:
hier stopt mijn leven.

Maar is dat zo?

Wij beluisterden zojuist
het prachtig verhaal:
het egeltje onder de oude boom,
geschreven door Christianne van Dooijewaard
enkele jaren na de dood
van haar piepjong dochtertje Ellen,
dat leed aan een ernstige spierziekte.

‘Egeltje werd zwaar ziek’,
zo schrijft zij, direct gevolgd door:
‘maar het egeltje had nog wel plezier’.

Haar doodziek dochtertje
had nog plezier in het leven,
zo blijkt uit haar verhaal.

4.

Dat het leven niet stopt bij een verdict,
dat mensen met een beperking
nog kunnen genieten van het leven,
wil ik met een voorbeeld illustreren.

Sommigen onder jullie weten
dat ik sinds enkele jaren
betrokken ben bij join2bike,
een fietsclub inclusive cycling,
gericht op mensen met een beperking.

Voor elk nieuw lid wordt gezocht
naar een geschikte fiets
en aangepast aan hun beperking.
Verlamde mensen rijden met een handbike.

Voor een kant verlamde mensen
wordt het besturingssysteem,
remmen versnellingen enz.
naar de andere kant verplaatst.

Vaak worden lage driewielers
met twee drie of vier gekoppeld:
mensen met beperking
worden gekoppeld met validen
die hun kracht zo ter beschikking stellen.
‘Inclusive cycling’ noemen we dat.

Op deze wijze beklimmen wij samen
de Kaunertal gletscher of de Stelvio,
bergen van bijna 3000 meter hoog.

Nieuwe leden verwonderen zich
dat zij op deze wijze kunnen blijven
bewegen en genieten van het fietsen.

Join2bike
helpt zo grenzen verleggen,
beperkingen overwinnen.
Al rijden we niet zo snel,
samen komen we ver.

Misschien een laatste voorbeeld.
Anne mie is volledig verlamd.
Toch wou zij de Kaunertal gletcher beklimmen.
Wij hebben een tandem volledig omgevormd
zodat zij vooraan volledig kon liggen
en genieten van de beklimming.

Groot is de vreugde, de vriendschap, het respect
en het genieten bij al onze mensen.

Willem Wilmink

Ik ben nooit meer
naar zijn graf gegaan.
Is dat schande? Nee,
ik voel het anders aan.

Ik weet zeker
dat ik hem niet vind
op dat kerkhof daar,
in die koude wind.

Maar wel voel ik
zijn aanwezigheid
waar we samen waren
in die oude tijd.

Dikwijls is het
of hij naast mij gaat.
of 'k hem spreken kan,
vragen kan om raad.

'k Vind dat hij het
dichtste bij me is,
als ik troost behoef
in mijn droefenis.

Maar is een dag eens
mooi en goed geweest,
juist dan mis ik hem,
mis ik hem het meest

Priester:

Afscheid nemen hoort
bij het leven, klaprozen
bij verstoorde grond.

Het leven stopt niet
bij een verdict, genieten
met beperkingen.

Jef Wauters